»CITE-CITE DAK KECIK SEMENDE«

Gi kecik aku lah mulai ngikut penataran nggak bapang diwik, die nebas ngikut, nebang mbak tulah pule sampai mencacah nggak manduk, mbersihkah batan kebun, amulah bersih pacak ditugali, sambil nanam kawe, udim ngetam kele umur kawe lah setaun, umur kawe due taun lah mulai belajae, sate lah umur tige taun ngagung.

Ndi kecik lah belajae mangke kele giliranku ye kah mbuat kebun luk Bapang ni.

Satelah bujang mulai bepikir kemane ncakae lukak sape ye kah galak nggak akuni ?

Kire-kire lah jam due aku ngatur nggak Bapak, aku kah ndulu balik bak, Bapang lah tereti pule kalu anaknye ni lah mulai bujang die mesti nak ngikut care jeme, aku dikde tahan nak balik kedusun benae ruguk jeme rupukku mudah mudahan sianu dang di dusun pule pacaklah saling dedak mpuk sah dijauh.

Aku mandi gacang bekughut sabut gendule kalu ndak putih juge perbukean, sampai dighumah lah jam empat petang gacang aku besiuk kupakai celaneku nggak baju tangan panjangku ye paling iluk, ditambah pule ade jas pengenjuaan nining balik di mekah mada'nye lah kupakai pule, dikde lupe kupakai jam tangan mangke pacak ngmbuk nggak jeme kalu aku lah tebeli jam tangan lah diajung pule makainye ini retinye aku lah besak.

Sate lah ude makai Sepatu putih kaus putih kuambik pule tupi gudang lah kupakai aku tughun ketengah laman nuju kejalan bedighi dipinggir jalan besak, mulai aku ndedak ke ilie lame juge udetu aku ndedak pule ke ulu lelame juge dikbedie tuk ku kina'i cuman aku tu ndak nunjukkah nggaghi dusun laman kalu aku bepakaian akuni ringkang juge sape tau ade ndung gadis ade ye nginai aku nggak die ngumung nggaghi anaknye kalu ade bujang alap (peghasean ku) kele aku ndak beghusik, ndak ncakae gadis ye alap, kaye, udetu ndak anak tue, kalu-kalu nak jadi tunggu tubang dighumahnye.